İŞ GÜVENLİĞİ UZMANLARI DENİZLİ YEREL ÇALIŞTAYI YAPILDI

TMMOB İŞ GÜVENLİĞİ UZMANLARI DENİZLİ YEREL ÇALIŞTAYI  SONUÇ BİLDİRGESİ

No

ÖNERİLER

1

Çoğunlukla Mühendislik alanı içinde yer alan ‘İş Sağlığı ve Güvenliği‘ uygulamaları mühendislerce yapılmalıdır. Son yıllarda bu konuda yapılan düzenlemelerden vazgeçilmelidir. İş Güvenliği Uzmanlığı yerine, İş Güvenliği Mühendisliği uygulamasına geçilmelidir.

2

İşyerlerinde sadece o iş kolu ile ilgili meslekten Mühendisler çalışmalıdır.

3

İş Güvenliği Uzmanlarının çalışma sureleri arttırılarak uygun hale getirilmelidir.

4

İş Güvenliği Uzmanlarının ücretleri ilgili taraflarca belirlenecek asgari ücret şeklinde, oluşturulacak fondan ödenmeli, işverene bağımlı olmamalıdır.

5

İş Güvenliği Uzmanlarının iletişim ve kayıt yöntemi elektronik ortamda olmalıdır. İlgili taraflarca görülmesi tanımlanan bilgilere ulaşım anında sağlanmalıdır. Sistemin işleyişi, geliştirilmesi ve sürekliliğinin sağlanması yaygınlaştırılmalıdır.

6

İş Güvenliği Uzmanlarından aynı zamanda bir iş müfettişi gibi yararlanılmalı, bu konuda mevcut Bakanlık İş Müfettişlerine destek olunmalı, işyeri denetimleri etkin bir şekilde uygulanmalıdır.

7

İş Güvenliği Uzmanlarının görevleri; rehberlik, danışmanlık, denetim ve eğitim ana başlıkları altında net sözlerle tanımlanmalıdır.

İş Güvenliği Uzmanları; işverenin yapmadığı / yapamadığı çalışmaların takipçisi ve sorumlusu olmamalıdır.

8

İş Güvenliği Uzmanlarının eğitimleri TURKAK tarafından akredite eğitim kurumlarınca yapılmalı, özel dershanelerce yapılmamalıdır.

9

Temel ‘İş Sağlığı ve Güvenliği‘ hizmetleri tüm işyerlerine ayrım gözetilmeksizin ücretsiz olarak verilmeli, giderler oluşturulacak fondan karşılanmalıdır.

10

Resmi işyerleri ‘İş Sağlığı ve Güvenliği‘ uygulamaları konusunda özel sektöre örnek olmalı, resmi işyerlerinde ertelemelerden vazgeçilmelidir.

11

6331 Sayılı Kanun kapsamı yeniden düzenlenmelidir. ‘İş Sağlığı ve Güvenliği‘ uygulamaları tüm işyerlerini ve tüm işleri kapsamalıdır.

12

Taşeronlaşma, esnek çalışma, işçi kiralama gibi sigortasız ve sendikasız çalışmayı özendiren, iş güvenliği ve sosyal güvenlik sisteminin önündeki engeller kaldırılmalı , göçmen işçi çalıştırılması mevcut durumu daha da kötüye götürmemelidir.

13

Başta Çevre ve Şehircilik İl Müdürlükleri, Belediyeler, İl Özel İdareleri ve ilgili diğer onay verici ve denetleyici tüm resmi kurum yöneticilerinin ‘İş Sağlığı ve Güvenliği‘ uygulamaları açısından görev, yetki ve sorumlulukları net olarak tanımlanmalıdır.

14

Başta Çevre ve Şehircilik İl Müdürlükleri, Belediyeler, İl Özel İdareleri ve ilgili diğer onay verici ve denetleyici tüm resmi kurumlar ‘İş Sağlığı ve Güvenliği‘ uygulamaları açısından bilinçli olmalılar ve görevlerini eksiksiz yapmalıdırlar.

15

Çalışanların ‘İş Sağlığı ve Güvenliği‘ uygulamalarına katılımı yaygınlaştırılmalıdır.

16

Sendikaların, Meslek Odalarının ve Üniversitelerin görüşleri doğrultusunda; çalışanların İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği eğitimleri güncel ve uygulanabilir hale getirilmelidir.

17

‘İş Sağlığı ve Güvenliği‘ kültürünün oluşturulması için; tüm eğitim ve öğretim kurumlarında, basın yayın organlarında çalışmalar yapılmalıdır.

18

‘İş Sağlığı ve Güvenliği‘ uygulamaları açısından olumlu gelişmeler sağlayan ve yatırım yapan işyerleri desteklenmeli, tersi durumda ise ağır yaptırımda bulunulmalı ve ilan edilmelidir.

19

Tüm meslek örgütleri, üniversiteler, işçi ve işveren örgütlerinin yani tüm sosyal tarafların temsil ve söz hakkının olduğu bağımsız bir, "Ulusal İş Sağlığı ve Güvenliği Konseyi" oluşturulmalıdır.

20

‘İş Sağlığı ve Güvenliği‘ ile ilgili iş hijyeni ölçümleri, periyodik test ve kontroller TÜRKAK tarafından akretite olmuş kuruluşlarca yapılmalıdır.

21

Çağdaş bir donanımla, Ulusal İş Sağlığı ve Güvenliği veri tabanı oluşturulmalı, doğru ve eksiksiz kayıtların tutulması, ileri dönemlere yönelik düzeltici ve önleyici çalışmalara olanak sağlanmalıdır.

22

Devlet bütçesinden, İş kazası ve meslek hastalıkları sigortasından mali kaynak aktarılarak, Ulusal İş Sağlığı ve Güvenliği Birimlerinin altyapı, donanım, personel, hizmet, eğitim ve geliştirme giderleri mali özerklik içinde sağlanmalıdır.

23

Devlet sadece mevzuat hazırlayıcı ve denetleyici olmamalı, eğitim, araştırma-geliştirme ve laboratuvarla, işyerlerine ve çalışanlara destek olmalıdır.

24

Mesleki ve teknik açıdan, iş sağlığı ve güvenliği hizmetlerinin yürütülmesinde görev alabilecek meslek grupları; işyeri hekimleri, İş Güvenliği Uzmanları, yardımcı eleman olarak işyeri hemşiresi, sağlık teknisyenleri, iş güvenliği teknisyenleri ve diğer teknik gruptaki teknisyenlerin olması, gereklidir.

25

İş sağlığı ve güvenliği hizmetleri açısından bu meslekler ayrı ayrı tanımlanmalı, görev, yetki ve sorumluluklarının ayrı ayrı belirlenmeli, mesleki yetki ve sorumluluklarıyla orantılı iş güvencesi ve ücret uygulanmalıdır.

26

İş hijyeni ölçümleri, periyodik test ve kontrol raporları elektronik ortamda işyerine ve Bakanlığa gönderilmeli hızlı ve etkin kontrol sağlanmalıdır.

27

İş hijyeni ölçümleri, periyodik test ve kontrol raporlarında tespit edilen uygunsuzluklar gruplandırılmalı, kabul edilemez uygunsuzluk tespit edildiğinde, düzeltilinceye kadar ortam ve ekipmanın kullanımı ilgili taraflarca engellenmelidir.

28

Meslek Yüksek Okulları mezunu C sınıfı iş güvenliği uzmanlarının B ve sınıfı A iş güvenliği uzmanı olabilmeleri için ilgili alanda lisans eğitimi tamamlama şartı getirilmelidir.

29

İG Uzmanlarının TSE Standardlarından yararlanabilmeleri için internet ortamında ücretsiz erişim olanağı sağlanmalıdır.

30

TMMOB` ne bağlı tüm meslek odalarının merkez, şube  ve temsilcilik birimlerinde iş sağlığı ve güvenliği hizmetleri en iyi şekilde yürütülmeli, uygulamalarımız topluma örnek olmalıdır.