Tesisat Mühendisliği Dergisi: Tesisat Mühendisliği 38

Değerli Okuyucularımız,

1997 yayın programımızın ilk özel sayısını "DOĞAL GAZ ve TEMİZ ENERJİ" olarak seçtik. Özel sayımızı sizlere ulaştırmaktan mutluyuz. Kış aylarında güncelleşen ısıtma ve yarattığı çevre kirliliği sorununa çözüm olarak görülen doğal gazın kapak konusu yapmak artık bir gelenek oldu. Bu defa gaza alternatifler de olduğunu unutturmamak amacıyla başlığımıza temiz enerjiyi de ekledik.

İnsanların, yaşantılarını modern dünyanın ve teknolojinin onlara sunduğu olanaklardan yararlanarak sürdürebilmeleri için enerjiye ihtiyaçları vardır. Bugün, bir ülkenin kişi başına tükettiği enerji miktarı, o ülkenin gelişmişlik seviyesi için bir kıstas olarak kabul edilmektedir. Ancak konvansiyonel yöntemlerle üretilen enerji, çevreyi kirletmekte ve bu açıdan insan sağlığına ciddi bir tehlike oluşturmaktadır. Enerjiyi çevreye bir yük oluşturmadan temiz olarak üretebilmek, gelişen çevre bilinci ile daha da önem kazanmıştır.

Evlerimizin ısıtılmasında kullandığımız kömür, fuel-oil, motorin gibi birincil enerji kaynaklarına 90‘lı yılların başından beri bir de doğal gaz eklenmiş bulunuyor. İstanbul, Ankara, Bursa gibi büyük şehirlerimizde yaşadığımız yoğun hava kirliliğine bir çare olarak düşünülen doğal gazın tek başına bir çözüm olmadığını hep birlikte görmekteyiz. Planlama ve kontrolün yetersiz kalması; her şeyden önce sorunun ciddiye alınıp, kararlı bir şekilde üzerine gidilmemesi durumunda Ankara‘da olduğu gibi eskiye dönüşün kaçınılmaz olacağını unutmamalıyız. Sadece doğal gaz kullanmak hava kirliliğine çözüm değildir.

Ayrıca unutmamalıyız ki bütün olumlu özelliklerine rağmen doğal gaz, uygun cihazlarda, kontrollü olarak yakılmadığı takdirde azot oksitleri (NOx) dediğimiz zararlı gazların oluşumuna neden olur. Kükürtoksit (SO2) gibi asit yağmurlarına dönüşen bu emisyonları duyu organlarımızla kolayca fark edemeyiz ve oluşan nitrik asit de canlılar için sülfirik asitten daha zararlıdır.

Bu sayımıza yazılarıyla katkıda bulunan Sayın Yücel Erdallı, Sayın Davut Uzun, Sayın Mehmet Konuk, Sayın Hilmi Güven ve Sayın Tülay Ceylan‘a teşekkür ederiz.

Hasan Heperkan